• W uprawie znajdują się odmiany nie dostosowane do polskich warunków klimatyczno-glebowych i o nieznanej przydatności dla rolników i przemysłu olejarskiego.

• Coraz bardziej utrudnione i niejasne dla producentów surowca podstawy do podejmowania decyzji w doborze odmian.

• Niski udział mieszańców w areale rzepaku ozimego i jarego.

• Silna pozycja firm dystrybucyjnych wprowadzających odmiany wg parytetu zysku, a nie jakości i przydatności dla producentów nasion i oleju, co skutkuje bardzo wysokimi cenami materiału siewnego i stosowaniem niekwalifikowanego materiału siewnego.

• Rozregulowanie rynku materiału siewnego poprzez wprowadzanie do sprzedaży odmian na wyłączność.

Celem obu organizacji jest zminimalizowanie ryzyka obniżenia plonowania rzepaku z powodu niewłaściwego doboru odmian i uniknięcia pogorszenia jakości materiału siewnego, w tym np. nieumyślnego wprowadzenia nasion genetycznie modyfikowanych.

Dlatego obie organizacje podjęły działania na rzecz zmian ukierunkowanych na wyeliminowanie ryzyk sprzyjających dalszej obniżce plonowania i jakości na rzecz pełniejszego wykorzystania odmian o najwyższym potencjale plonowania dostępnych na krajowym rynku materiału siewnego rzepaku.

Źródło: pspo.com.pl Polskie Stowarzyszenie Producentów Oleju (czerwiec 2011)