Narodowy Bank Polski co miesiąc wylicza cztery wskaźniki inflacji bazowej, aby lepiej lokalizować źródła wzrostu cen. Powszechnie używany wskaźnik inflacji (CPI) pokazuje bowiem średni ruch cen całego dużego koszyka dóbr masowo kupowanych.
W lutym 2011 r. wskaźnik CPI wyniósł 3,6 proc., czyli utrzymał się na poziomie z poprzedniego miesiąca. W tym czasie jedna z miar inflacji bazowej pozostała na niezmienionym poziomie, a trzy odnotowały wzrosty. Podobnie wskaźniki zachowywały się w styczniu.
Najnowsze dane o inflacji bazowej Narodowy Bank Polski opublikował 22 marca. Przedstawiają dane za styczeń i luty br. Wynika z nich, że w porównaniu z analogicznym okresem 2010 r., wskaźniki ukształtowały się następująco:
-
inflacja po wyłączeniu cen administracyjnych (podlegających kontroli organów państwa) wyniosła w styczniu 3,1 proc., a w lutym 3,2 proc. (wobec 2,9 proc. w grudniu);
-
po wyłączeniu cen najbardziej zmiennych w badanym okresie utrzymała się na poziomie 2,5 proc., podczas gdy na koniec 2010 r. wyniosła 1,8 proc.;
-
po wyłączeniu cen żywności i energii w styczniu wyniosła 1,6 proc. (podobnie jak w grudniu), a w lutym wzrosła do 1,7 proc.;
-
tzw.15 proc. średnia obcięta (eliminuje wpływ 15 proc. cen o najmniejszej i największej dynamice) wyniosła w styczniu 3,0 proc., a w lutym 3,2 proc. (w grudniu 2,4 proc.).
Przy wyliczaniu inflacji bazowej analizie poddawany jest ruch cen w różnych segmentach koszyka dóbr masowo kupowanych. To pozwala lepiej zrozumieć źródła inflacji i trafniej prognozować przyszłe tendencje. Pozwala też określić, w jakim stopniu inflacja jest nakręcana np. przez krótkotrwałe skoki cen, wywołane nieprzewidywalnymi czynnikami w rodzaju klęsk żywiołowych, powodujących nagłe drożenie jakiegoś surowca.
Wskaźniki inflacji bazowej są wykorzystywane w Narodowym Banku Polskim – podobnie jak w innych bankach centralnych – w pracach analitycznych, prognostycznych i badawczych. Korzysta z nich także Rada Polityki Pieniężnej.
Analitycy najczęściej używają wskaźnika inflacji po wyłączeniu cen żywności i energii. Ilustruje on ruch cen, na które wpływ ma polityka pieniężna prowadzona przez bank centralny. Ceny energii (w tym paliw) ustalane są bowiem nie na rynku krajowym, lecz na rynkach światowych i często podlegają szokom, podobnie jak ceny żywności. Dlatego ten wskaźnik uważa się za najpełniej oddający tendencje inflacyjne.
Źródło: nbpnews.pl
